Τα βρετανικά νησιά δεν διέθεταν ορυχεία χρυσού, και μέχρι τη βασιλεία του Εδουάρδου Γ' δεν υπήρχε σχεδόν κανένα νόμισμα της πατρίδας που κόπηκε σε χρυσό.
Τα πρώτα χρυσά νομίσματα των Αγγλοσάξωνων (αρχές έως μέσα του έβδομου αιώνα), τα θρύμσα, ήταν μικροσκοπικά νομίσματα γνωστά και ως χρυσά σελίνια. εκδόθηκαν από περιφερειακούς πολέμαρχους, ως επί το πλείστον άγνωστους,
και ήταν το μοναδικό χρυσό χρήμα εκτός από «αναμνηστικά» δωρεά πένας όπως το χρυσό μάνκους Coenwulf. Η παράδοση άλλαξε περίπου δύο δεκαετίες στη βασιλεία του βασιλιά Εδουάρδου Γ' (1327-77).
Το βασίλειο επεκτεινόταν οικονομικά. Ο Ερρίκος Γ' είχε προσπαθήσει να ανακουφίσει τα βάρη της καταμέτρησης σωρών από ασημένιες πένες προσπαθώντας να εισαγάγει μια χρυσή δεκάρα, γνωρίζοντας ότι χρυσά φλωρίνια είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν στην Ήπειρο.
Ο Φίλιππος Δ' στη Γαλλία είχε εισαγάγει ένα ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι χρυσού που είχε βρει χρήση στο εμπόριο - ένα νόμισμα που έδειχνε τον μονάρχη να κάθεται και να κρατά ένα μαχαίρι, σύμβολο εξουσίας.
Αυτό ενέπνευσε τον Εδουάρδο Γ', ο οποίος ως δούκας της Ακουιτανίας είχε εκδώσει ένα χρυσό φλουρί στις νότιες γαλλικές κυριαρχίες του.
Η πρώτη απόπειρα στην Αγγλία έγινε το 1344 με τις δικές τους χρυσές λεοπαρδάλεις (που ονομάζονταν επίσης florins εκείνη την εποχή, αν και είχαν ονομαστεί «Λεοπαρδάλεις» στη διακήρυξή του τον Ιανουαρίο 1344).
Όπως το γαλλικό νόμισμα, η μεγάλη διπλή λεοπάρδαλη έδειχνε τον βασιλιά να κάθεται κάτω από ένα κουβούκλιο κρατώντας τα σύμβολα της εξουσίας του.
Ωστόσο, οι εγγενείς τιμές χρυσού των τριών μεγεθών των λεοπαρδάλεων ήταν μικρότερες από τις «ονομαστικές τους αξίες», και ως συνέπεια απορρίφθηκαν στην Αγγλία και από εμπόρους στο εξωτερικό.
Μια προκήρυξη του Αυγούστου του 1344 ουσιαστικά τους κάλεσε μέσα, ανταλλάσσοντάς τους μόνο με το χρυσό βάρος τους, πληρωμένο σε ασημένιες πένες. Σχεδόν όλα λιώθηκαν.
Αυτά αντικαταστάθηκαν από ένα νέο νόμισμα με σχέδιο που δεν μπορούσε να συγχέεται με αυτό της σειράς λεοπάρ - το ευγενές - που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1344-46.
Οι πρώτοι ευγενείς ήταν πολύ βαρείς με χρυσό και σύντομα αντικαταστάθηκαν, αλλά το στυλ ήταν επιτυχημένο αν και υπέστη αλλαγές στους τίτλους ,
αυτά επηρεάστηκαν από τη Συνθήκη του Bretigny του Μαΐου 1360, κατά την οποία ο Εδουάρδος παραιτήθηκε από την αξίωσή του ως βασιλιάς της Γαλλίας, υιοθετώντας τον τίτλο του Λόρδου
της Ακουιτανίας αντ 'αυτού μέχρις ότου ανανεώθηκε ο πόλεμος το 1369, οπότε ανέκτησε ξανά τον βασιλικό του τίτλο ως Βασιλιάς της Γαλλίας από τότε ήταν ο εχθρός που είχε παραβιάσει τη συνθήκη.
Οι θρύλοι των χρυσών ευγενών αντικατοπτρίζουν αυτές τις αλλαγές. Το υπέροχο παράδειγμα σε αυτήν την παρτίδα ήταν μέρος της σειράς Συνθηκών του 1363-69.
Οι Άγγλοι βασιλιάδες συνέχισαν να εκδίδουν νομίσματα που έφεραν αυτόν τον τίτλο μέχρι τη βασιλεία του Γεωργίου Γ'.
Απίστευτη κατάσταση - πιστοποιημένο σε MS64 PCGS
Οι λεπτομέρειες καταπληκτικές.
